Credo

Soms als ik met docenten over vernieuwing praat, wijzen ze op het belang van basiskennis en basisvaardigheden, alsof onderwijsvernieuwingen daaraan voorbij zouden gaan. Ik onderschrijf het belang van kennis, simpelweg omdat er zonder kennis geen vaardigheden bestaan, van vaardigheden omdat zonder vaardigheden er nooit adequaat gehandeld zal worden. Wel vraag ik me af of ze met basiskennis en basisvaardigheden hetzelfde bedoelen als ik. Zo kan ik me herinneren dat ik, jaren geleden toen ik meeschreef aan een onderbouwleergang voor Engels, vreemd aangekeken werd toen ik mijn mening gaf dat je in drie jaar onderbouw niet noodzakelijkerwijs de gehele grammaticale canon hoeft te behandelen. Uit de reacties van de andere auteurs, bleek dat ze dat vloeken in de kerk vonden. Ik hoop dat het onderwijswereldje (dat is groter dan docenten alleen) ook naar basiskennis wil kijken met de toekomst voor ogen: als je iemand opleidt tot timmerman, zullen zijn werkzaamheden als timmerman nog dezelfde zijn als vroeger of zelfs als nu? Of zal hij in een andere beroepscontext werken, waarvoor nodig is dat samenwerkingsvaardigheden, inzicht in andere vormen van techniek en hoe ze in verhouding staan tot houtbewerking, alsmede leren-leren-vaardigheden tot de 'basiskennis+basisvaardigheden' behoren?
En als we ons realiseren dat leerlingen die nu op school zitten deels in beroepen terechtkomen die nu nog niet bestaan, hoe kijken we dan tegen onze opleidingen aan?

Een spiritueel antwoord haal ik uit een lang gedicht van Kahlil Gibran, een Perzische dichter die een groot deel van zijn leven in de Verenigde Staten heeft geleefd en gewerkt.
Met het praktische antwoord worstel ik in mijn dagelijkse praktijk.

Een vrouw met een kind aan haar boezem zei:
Spreek tot ons over kinderen.
En hij sprak:

Uw kinderen zijn uw kinderen niet.
Ze zijn de zonen en dochters van de Hunkering van het leven naar zichzelf.
Ze komen door u, maar zijn niet van u.
En alhoewel ze bij u zijn, behoren ze u niet toe.
U mag hun uw liefde schenken, maar niet uw gedachten.
Want ze hebben hun eigen gedachten.
U mag hun lichamen een huisvesting geven, maar niet hun ziel.
Want hun zielen vertoeven in het huis van morgen, dat u niet kunt bezoeken, zelfs niet in uw dromen.
U kunt proberen als hen te zijn, maar maak ze niet gelijk aan u.
Want het leven gaat niet terug noch draalt het bij gisteren.
U bent de boog waarmee de kinderen als levende pijlen voortgezonden worden.
God die de boogschutter is, ziet het doel op het oneindige pad, en Hij buigt u met al Zijn macht, zodat Zijn pijlen ver gaan.
Laat u met blijheid buigen, want op dezelfde manier als dat Hij zijn pijlen liefheeft, zo heeft hij ook de boog lief, die stabiel is om de pijlen mee af te schieten.

Kahlil Gibran, uit: De Profeet

De toekomst is een tijdje geleden begonnen

Heb je al veel gelezen over de digitale wereld van de generatie Einstein?
Of juist niet?
Ben je geïnteresseerd in de invloed die deze jongerenwereld heeft op een nieuwe kijk op leren?
Of je nu veel of weinig gelezen hebt, ik wil je toch het volgende boekje aanraden.
Op www.hiteq.org kun je gratis een boekje bestellen met als titel 'De digitale wereld, een nieuwe kijk op leren?'.
Het is een uiterst leesbaar boekje: niet te kort, niet te lang, samenvattend maar met genoeg detail, vlot geschreven en met belangwekkende informatie voor diegenen die onderwijs dat kinderen voorbereidt op de maatschappij van morgen (en eigenlijk al vandaag) serieus nemen.
Uit de inhoudsopgave:

• Games en communities
• Profielsites, weblogs en de prosument
• De netgeneratie en netwerkleren
• Conclusies en vervolgstappen

En misschien kom je op deze site nog wel meer interessante publicaties op het spoor...

Urgentiebesef

Onlangs, in een vergadering met de ICT-ambassadeurs op onze scholengemeenschap, constateerden we dat er op Melanchthon weinig tot geen urgentiebesef is, als het gaat om het probleem dat we de leerling qua ICT-vaardigheden niet goed voorbereiden op de maatschappij.
Hierbij een interview met een ex-vmbo-er dat in dat licht interessant is.

Veiligheid en beveiliging

Zoals je uit het eerste bericht op deze weblog kon lezen, ben ik er (eindelijk) toe overgegaan een weblog bij te houden, naar aanleiding van het feit dat op Via, één van de scholen van Melanchthon, de tutoren met weblogs voor leerlingen zijn gestart.
Over de gevolgen voor de systeembeheerders was niet voldoende nagedacht en dat leverde me stof voor dit bericht. Het gaat over 'safety' en 'security'.

We moeten met z'n allen niet de begrippen 'veiligheid' en 'beveiliging' met elkaar verwarren.
De tutoren van Via doen hun best om met leerlingen te praten over de gevaren die webloggen, foto's en filmpjes kunnen opleveren en hoe de leerlingen daarmee dienen om te gaan. Dit is het begrip 'veiligheid' en blijft volledig voor rekening van de mensen op Via en de afzonderlijke scholen. Het begrip 'beveiliging' is voor rekening van systeembeheer (bijvoorbeeld virussen en spam). Zodra het gebrek aan veiligheid gevaren oplevert voor de beveiliging, hebben beide groepen ermee te maken.

Margreet van den Berg heeft op haar blog daarover ook een heel interessant bericht geschreven.